Tamamlanmamış Harita

Her sabah,
bir boşluk kalıyor adımın ucunda.
Kendimi yeniden çiziyorum—
biraz eksik, biraz suskun.
Satır satır ömrüm düşüyor önümde,
bazen kelimeyle,
bazen sadece sessizlikle.

Unuttuğum hikâyeler var,
birbirine karışmış çocukluk gölgeleri.
Her biri ayrı bir "ben" anlatıyor
ama hangisi gerçek,
bilmiyorum.

Durup bakıyorum içimde yürüyenlere.
Biri: “Sus, burada dönülür!” diyor.
Diğeri: çoktan kaybolmuş bir yolda
benim için gül bırakmış bile.

Ve sonra aynada yakalıyorum kendimi:
çizgilerime sinmiş
saf bir kayboluş değil bu,
bir inşa hâli sadece…
Henüz tamamlanmamış bir haritayım,
kendini yolda bulanlardanım.