Yazmak istemiyorum artık bu kalemle,
Kalbime saplanıyor he bir dize.
Düşünüyorum nasıldır acaba,
İçmek istiyorum ölümüme.
Sıkılıyorum çevremdeki insanlardan,
Gözlerin bir şem‘-i tabân, aşkınla yandı cânım
Meyhâne-i cihânda sensiz harâb-ı hânım
Bir nefesinle açar gül, bülbül olur dilimde
Sensiz olursa bahâr, virânedir zamânım
Başlangıçta bir tebessüm vardı,
Küçük, masum,
Ama içimdeki büyük sessizliği paramparça eden.
Göz göze geldiğimiz an
Zaman yavaşladı,
Ve ben anladım:
Adını andığımda titrer âlem,
Sessizliğin bile sana eğilir.
Gökyüzü genişler, yıldızlar kayar,
Sonsuzluk bile sana dar gelir.
Ben seni zamanın zincirinde değil,
Ey ismi yıldızlara nakşolmuş kadın,
Zamanın ötesinde adını fısıldar rüzgâr.
Ne saatler tüketir seni, ne takvimler,
Çünkü sen, varlığınla ebedi olanı hatırlatırsın.
Gözlerinde saklıdır geceyle gündüzün sarmalı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!