Yine uğradım dün akşam,
Salındığın o parka,
Gezip dolaştığın yerler,
Dolmuştu karlarla...
Durakladım bir an yutkundum,
Temeli yoktu evimizin,
Manzaramız hep ıssız yerlerdi,
İki büyük, dört küçük cama,
Nefesimiz perde olup gerilirdi,
Bizi gizlerdi...
Mevsimler geçmiş olsada aradan,
Aşkı içimde yanıyor demişsin.
Dönüp bakmasada köşe başından,
Düşlerimde hep gülüyor demişsin.
Neyleyim evlenip yuva kurmuşsa,
Ne olur,
Çıkıp geliver bir seher vakti,
Tüm aşkını kuşanıpta,
Irak´ın Kuveyt´e girişi gibi...
Bilirsin,
Yeter karşımda cilve yaptığın,
Uğraşma boşuna, faydasız...
Köy çocuğuyum ben!
Anlamam...
Şöyle otur hele yanıma,
Gerisini bana bırak..!
Gecenin ürpertici karanlığında,
Uyku tutmamıştı füze rampalarını
Dün ocak tüten bu evde,
Ölüm özgürlüğünü kusuyordu...
Neredeydi şimdi,
O sımsıcak ekmeğin kokusu...
Güneş yenik düşünce bulutlara,
Hani ardından hıçkırarak ağlarya,
Bende bir esirden farksız ağlarım,
Hasretin gönül kalemi kuşatınca...
Mehtap elveda deyince geceye,
Ve, işte...
İki takımda sahaya çıktı
Denizi gören tarafta,
'Bulutspor'
Karşı tarafta ise,
'Güneşspor'
Bebekler doğuyor,
Eflatun bulutlar altında
Yarından yoksun çığlıkları,
Gökkuşağını titretiyor...
Sevinmiyor yüzler suratlar asık!
Bebekler doğuyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!