Işıkların söndüğü noktadayım,
Gecenin içinde vahşetin sesi…
Gemilerin yakıldığı noktadayım,
Kurt kapanları sarmış çevremi.
Güneşe gömdük seni
Milyonlarca ışık gibi
Işık ışık sürdük seni…
Gözde, özde, bizde varsın,
Sen içimizde yaşarsın.
Işıl ışıl gözlerinden, sevda içsem yudum yudum.
Sarılsam sana, hiç ayrılmasam.
Dokunmadığım yerin kalmasa.
Dudaklarımız uyuşsa, öpüşmekten.
Doyamasam,
Doyamasam,
Bugün günlerden yarın,
Duygulardan sevmek,
Güdülerden sevişmek…
Bugün sevgilerden sen,
Aşıklardan ben varım...
Işıl ışıl parıldayan bir dünya,
Seven sevişen insanlar.
Dindiremez bunlar kayıplarımızın acısını,
Kapatamaz kanayan yaralarımızı…
Gözlerimde kalan son umut:
‘Belki yarınlarda varsın’...
Ayrılığın sancısı,
Ağlatıyor yıldızları.
Yüreğim yükleniyor bana;
Bu son umut!
Bir gönül ki; bir zamanlar derin bir yara aldı,
Bir gönül ki; aşka da sevdaya da kapandı.
Aşka inanırdı; biliyordu seveceğini, sevileceğini
Hiç aklından geçirmiyordu bir gün terk edileceğini.
Simgesi muttu, neler beklerdi hayattan
Şimdiyse; sadece nefret ediyor aşktan…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!