Takvimden arda kalanlar

Bir daha baksam şu takvim yaprağına,
Çocukluğumdan bir güne rastlar mıyım?
Sokak aralarında düşüp kalkmışım,
Güldüğüm bir anı tekrar yaşar mıyım?

Dönsem o sokağa birkaç yaş geriye,
Çatlamış duvarlar susar mı yine?
Yıkılmış avludan geçsem gizlice,
Kokusu kalmış mı çocukluğumun bile?

Ne gecesiyim bir yıldızın parlarken,
Ne de gündüzüyüm güneş doğarken.
Tek başına başkaldıran bir isyankarım,
Kalabalıkta kayboldum, kendimi ararken.

Rüzgâr dokunsa alnıma bir serinlikte,
O günleri getirir mi sessizce?
Bir anne ninnisi dolansa içimde,
Uyutur mu kalbimi yine merhametle?

Gidilen yolların sonu yok toprağımda,
İzler silinmiş zamanla, yağmurlarda.
Yine de düşlerim sarılır çocukluğuma,
Bir parça ben kalmışım eski bir umutla.

Ey takvim! Dön bir kez daha geriye,
Tut elimden, götür beni özleyene.
Ben hâlâ oradayım çamurdan bir gemide,
Gülüşüme yetiş, düşmeden bu seneye.