Taksi Şiiri - Selcuk Arısoy

Sabah akşam günün her hangi bir saatinde,
Götürmek elbet vazifem, ulaşmak istediğiniz yere.

Her insan gibi koşarken rızkımın peşinden,
Nice insanlar çıkıyor karşımıza, her biri ayrı hikâyeden.

Ayırıyorken siz sevdiklerinize belirli bir zaman,
Zamansızlıktır beni sevdiklerimden ayıran.

Gecenin bilinmezliğinde, bir gölge, bir an,
“Taksi!” diye seslenir ve uzaklaşırım şehrin aydınlığından.

Yol alırken tedirgin olsam da bilinmez ıssızlığa,
Arkamdan bakıyordum arkamda bıraktıklarıma.

Akarken soğuk bir gecede, kan sıcaklığı, karanlığa,
Kaçıp giden bir gölge kaldı, gözlerimin son ışığında.