Takıntı Şiiri - Rabia Yasin Çelik

Ayaklarım çok fazla bastı yere
Sen kanatlanıp süzülürken göklerde
Ne ben çekebildim seni yer yüzüne
Ne sen çeke bildin beni gökyüzüne
Ortası yoktu bunun fikrimce
İkimizde gittik burnumuzun dikine
Akıllandık mı acaba
Dünyamızı eller süsleyince
Bu iniş çok sert bir düşüş oldu
Kaybettik ten sonra inmesen de olurdu
Bir hayat giderken dizlerinin dibinden
Ortada buluşmanın yolu yok muydu
Takıntı yaptın aşağılık kompleksine
Kaç kez yerlere çakıldığın halde
İnemiyorsun bir türlü yeryüzüne
Ancak giderim ben gideceğim yere
Sen kal, kendi gök yüzünde