Taife-i Aslı'dan Yakınmalar

Söyle siyah saçlarına, girmesinler düşlerime.
Gecem kara, günüm kara, bir de saçlar çekilmiyor.
Gel sitemkâr bir mısra yaz, tercüman ol hislerime.
Ben söylerim, ben çalarım; bir de isyan edilmiyor.
Söyle siyah saçlarına, girmesinler düşlerime.

İhtimal hesaplarıyla uğraşmaktan nevrim döndü.
Döner misin, kalır mısın; düşün düşün hiç bitmiyor.
O nasıl üflemekti ki, neşemin güneşi söndü.
Gözlerinde mahpus kaldım, esaretim son bulmuyor.
İhtimal hesaplarıyla uğraşmaktan nevrim döndü.

Dokunulmuş hislerinle başkasına şarkı söyle.
Mahrem olan cümleleri, bırak nesrimle yazayım.
Kelamını kılıç yapıp kadere sataşma böyle.
Büyük laflar ediyorsun, yetmez olur istiğfarın.
Dokunulmuş hislerinle başkasına şarkı söyle.

Gitmelisin, kalmalısın, kederden ağlatmalısın.
Övündüğün hünerdir bu, bedbin sanatın budur.
Vurmalısın, kırmalısın, fakat her dem yakmalısın.
Taife-i Aslı’dansın, senin kaderin budur.
Gitmelisin, kalmalısın, kederden ağlatmalısın.

Şiirler yazmayı bırak, bak bahtımla oynuyorsun.
Mısran senin bıçağındır; beyaz kâğıdınsa, kalbim.
Geçmişe sövmeyi bırak, boşuna yoruluyorsun.
Özlemin saatte tik tak, saksında toprak gibiyim.
Şiirler yazmayı bırak, bak bahtımla oynuyorsun.

Gidenlerin arkasından, kalanlara düşen ağıt.
Dizlerime vura vura, söyleyemem, eller duyar.
Feryadımdır sana şiir, dizlerimdir beyaz kâğıt.
Kalemimle inliyorum, belki de kulağın çınlar.
Gidenlerin arkasından, kalanlara düşen ağıt.

Neyzenin elinde bir ney, şairin elinde kalem.
Âşığın dilinde kelam, hepsi aşkı çağırıyor.
Yârimin elinde her şey, benim sermayemse nalem.
Bülbülün çilesi bitmez, başka şarkı öğrenmiyor.
Neyzenin elinde bir ney, şairin elinde kalem.

Ve sen, hayalden siluet, varlık sahasını terk et.
Sana gitme diyecek yok, ben ne dersem gidiyorsun.
Ahmet sen de uyan artık, fani olduğunu derk et.
Yârin bildiğin tebessüm, tevehhümdür biliyorsun.
Ve sen, hayalden siluet, varlık sahasını terk et.