sen yangınsın
yakmışşın aşkı
aşk duman olmuş
ben duman avcısı
yanmamış ki canın birkere
güneş değmemiş tenine
Durmaz yürek,susmaz gece,söyleşir korkular bile
Konuşur içimde biri,ne iyi söyler ne de kötü
Bir çıkmaza girmiş ruhum,utanmalı mı şimdi kendinden
Bu işe yaramaz,kendinden bıkmış yürek
Sana ucundan dokunur eskiler
Güler belki de o güzel gözler
Gidiyorsun hey ademoğlu
Koşarak,yürüyerek,sürünerek
Peşinde koştukların arkana dolanmış
Ne yaptın,ne ettin hepsi üstüne bulanmış
Gidiyorsun hey ademoğlu
Toprağı kazıyor tırnakların
Herkes bir ağızdan olmaz diye haykırıyor sanki bana
Yıkılıyor yüreğimde dirilmiş,meyvesi umut olan tüm ağaçlar
Elde kalmış,umutları çalınmış,içi boşaltılmış bir kalp bu,
Ve dünyanın tam ortasına düşmüş bir adam
Konuşan ama konuştuğu hiçbir dünya diline uymayan
Duyan ama duyduğuna bir anlam veremeyen,
Mutluysan eğer oralarda
Dönme sakın buralara
Burda herşey aynı
Katran karası geceler
Bugün ağlama sen
Gülümse inadına
İnsanın ölene kadar peşinde koştuğu
Ya paradır ya huzur ya da aşk
Hiçkimse hepsine birden inanmaz
Ölüme inanmaya mecburdur ama,
Yaradana inanmaya mecbur olmadığı kadar.
Mektubum kaç gündür cebimde
Dik duramıyor başım hep önde
Ne olur bu aşkımı görde
Beni bu dertten kurtar
Korkuyorum,korkuysa bu eğer
Tek kişilik meyhanemde
Bir elimde kalem
Diğerinde içki şişem
Olmadığın kadar varsın
Hiç olmadığın kadar da yok
Nerde olduğunu bilmem
Bazen aşk uyduruk bir oyun
Yorgun komedyen yapar bir yorum
Aşk iki kişilik komedidir,
Yalandır çoğu
Tek kişilik dramadır ölüm,
Ne güzeldir sonu.
Yeter ki anlatabileyim kendimi
Ukde olma sende içimde
Taşıyamaz gönlüm seni
Diğerleri gibi
Ne kadar güzelsin şimdi
Benim olmadığın için mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!