Duvara yasladım sırtımı
Hep ağladım
Kimseler görmesin diye
Başımı hep dik tuttum
Boynu bükük kalmamaya çalıştım
Ağlarken hep sana nalet ettim
Yakamı kaç defa
Yırtarcasına sirkeledim
Göz yaşlarıım bedenimi ıslattı
Gittinya
Beni üryan bırakıp
Çaresiz ulu ortada
Tahamülüm kalmadı
Bir tek sana değil
Seni çağırıştıran
Ne varsa
Baharda kışı
Tatmayı öğrendim sayende
Kayıplara karıştım
Bana ait ne varsa
Kendime yakın bildiklerim
Hepsi yok oldu
Basit yollara düşütüm
Basit insanların diline düştüm
Tahamülüm kalmadı
Seni beklemeye
Seni düşünmeye
Tekrar bir daha sevmeye
Tahamülüm kalmadı
Gittinya benide kepaze edip
Yarı yollarda
Yüzsüz bıraktınya
Son bir söz sölemeden beni tarihe gömdün ya
Yazıklar olsun
Sana harcadığım otobüs paralarına
Tramvay paralarına yazıklar olsun
İett otobüslerinde
Harcadığım zamana yazıklar olsun
Tahamülüm kalmadı
Bir adım ötemde dursan
Sana bir adım gelmeye
Tahamülüm kalmadı
Sayende
zengezur net
Abdullah Tanrıkulu 2
Kayıt Tarihi : 25.4.2018 00:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!