Tahammül Şiiri - Esra Yücelbaş

Hayat yorar, yaralar insanı,
Ama ve lakin en çok insanlar yorar,
Kibir hayatlarımızda eksik olmaz olmuş,
Vicdanlar körelmiş,
Bencillik sınırlarıı zorlar olmuş,
İnsanlar birbirinin ayağını kaydırmak için fırsat kollar olmuş,
Para için, güç için her şey yapılır olmuş,
Bizimle aynı olanı ötekileştirmeye başlamış,
Onu yalnızlığa mahkûm etmişiz,
Açtığımız yaraları hesaba katmadan,
Bu dünyadan sonrası yokmuş gibi,
Hiç ölmeyecekmişiz gibi,
Fark etmeden birer yabancı olmuşuz,
Aradaki dağlara her geçen gün yenisi ekleniyor,
Ve hiç kimse durduk yere tahammülsüz biri olmuyor.