Tadı Yok Artık Bahaların Şiiri - Emine Ö ...

Kaç zamandır tadı yok baharların.
Kara kış dağlardan inmemiş,
Ruhu kararmış Kentlerin üzerine,
Beyaz gelinliği giydirmemişti...
Sokakları günah sularının arkından beslenen,
Hüzünlü kentlerin üzerine çisil çisil bir yağmur yağıyordu...
Sokaklar kalabalık ve dardı.
Sessiz,kimsesiz,umarsız yürüyüşlere gebeydi zaman...
Hüzün gezegenine yolculuk vardı.
Eski kitaplarda anlatılan ve sonu hüsranla biten,
Bir masal yağıyordu düşlerimize....
Mevsimlerin sabrı tükenmişti en sonunda.
İnsanlığın yüreği kanıyordu,
Küreselleşen dünyada...
Bir güvercin tünüyordu en son kalan,
Bir çınar ağacının dalına...
Ölümüm soguk elleri tutuyordu bir bir kanatlarını...
Mahçup gülüşler yağmalıyordu insanlığın yüreğini.
Yalnızlık demleniyordu gecenin karasında.
Beyaz gelinliğini giyinemeyen tabiata,
Bahar yeni bastan göz kırpıp,gülümsüyordu.
Zaten hiç gitmemişti ki bahar.
Dağlardan kara kışı indiremeyen,tembel bulutlar şaşkındı.
Hüzün yağıyordu göklerden.
Mevsimler küsmüştü yeryüzüne....
Mevsimler dönüyor...
Uzak seferlere hiç gitmeyen bahar edönüyor işte...
Yalan söylesede mevsimler,bahar geliyor işte...