Tabiat Ana Şiiri - Binali Özdemir

Bir seher vaktinde indin dereye,
Sular coşar çağlar, yar diye diye.
Kuşlar aşk türküsü katar dereye,
Bülbül güle döner, sar diye diye.

Lale boyun bükmüş naz mı ediyor?
Sümbül kokusuyla göz mü ediyor?
Nergis cilvesiyle yar mı arıyor?
Sevip de sevilmek zor diye diye

Çiğdem gönül vermiş sır tutanına,
Zambak saygı duyar can katanına,
Karanfil sevgidir, gönder yârine,
Desteyle buket ver, yar diye diye.

Karınca, çekirge birde kelebek,
Arılar yarışır tekrar gelerek,
Açılmış tomurcuk ona gülerek,
Tatlıdır ballarım, sar diye diye.

Tırtıl dalı sarmış, üzgündür yaprak,
Cümle mahlûkları doyuran toprak,
Her canlı göz koymuş ona bakarak,
Tükenmez nimetin, ver diye diye

Elma çiçek açmış, erer murada,
Türlü meyve açmış bekler sırada,
Tanrı ne yarattıysa tümü burada,
Kalp gözünü açta gör diye diye.

Canlanan tabiat akıl durdurur,
Doğan güneş ona ışık kondurur,
Bin bir koku gelir kanı dondurur,
Hoş oldu Kundikli kok diye diye.