Süzülen Gözyaşı Şiiri - İsmail Özabacı

Yastığa koyduğunda başını, yanaklarından aşağı süzülen gözyaşı önce dudaklarına değer…söylediğin sözler aynı gözyaşın gibi acı, ıslak. Tavana diktiğin gözlerin kapanmaz geceleri, uyku tutmaz… alır gider yüreğin seni uzaklara…binlerce cümle vardır söylemek istediğin unutursun, yutkunursun, sonra uyursun…

Düşünde yanı başında, bir soluk mesafesinde yüzü, kocaman gülümsemesi ve gözleri o tutulduğun, konuşur durursun uzun uzun oysa 3 saniyedir en uzun rüya…uyarırsın ruhunu sakın buralarda dolaşma….bilirsin dayanamam sana.

Pişmanlık içinde aşk’ ı barındırır. Önemli değildir sıralaması 5. Harf 3. Harf yada son harf olmuş, yada ilk pişmanlık son pişmanlık farketmez… eğer gidersen sadece kendini bırakmazsın arkanda, yada kendini yakmazsın.. Bir kaç hayat birkaç çocuk birkaç adam sürüklenir seninle…
Evet belki umurunda olmaz bıraktığın, unutursun yada unutmuş gibi yaparsın…ama sen kendine yaparsın yine acır için…başa döner plak ve hep aynı şeyi söyler ‘sen beni hiç sevmedin ki ‘ ama kimsenin bilmediği bir şey vardır, kimsenin suçu yoktur, kaderden öte bir kader vardır, hiç olmaz dediğin şeyler bir anda olur, sende anlamazsın…

Bir kor gibi yanarda durur içinde, kimi zaman ince ince sızlar kimi zaman vurur yüzüne, ve beklenmedik şeylerden oluşur hayat, bir bilinmezlikle umut arası karışık.

Kimileri ölür zamanla kimileri yeniden doğar küllerinden, birilerinin hayatına umut,ışık olur. Bir süreliğine de olsa bir güneş gibi aydınlatır, hayatın anlamını kazandırır, bazen kaybettirir o hayata lanet ettirir seni tanıdığım güne şükürler olsun dedirtir… her yeni doğum belki senin ki değildir, bu gün. Her hüzün bir doğumla başlar sarı gözlerde…onu tek anlayan susarken ve hiç yazılmayan şiirlerde…