Ben bu vatanı seversem,
kelimelerim kalkan olur,
her “vatan” dediğimde
toprağa kök salarım.
"Yananın Yoludur Bu"
Aşkın ateşiyle kavruldum ey Dost,
Ne yanmak yetti ne sönmek kolay...
Ey fânî, sen yine aşk mı sandın bir bakışı,
Bir tende gizli sandın mı sonsuzun yakarışını?
Yanma boşuna…
Bir aşk varsa, o yalnız Yaradan’adır.
Yazgım buymuş demek,
Karanlıkta yalnız yürümek.
Her adımda bir iz bırakmadan,
Sessizce yitip gitmek.
Dönemeçlerde kaybolmuşum,
Sesini unuturken bile adını andım,
Kokusuz gecelerde, seni içime sardım.
Ben senin yokluğuna alışırken
Sen, benim varlığımı hiçe saydın.
Zangoç Çiçeğim
Ah be yüreğimin zangoç çiçeği, ne çok yaktın canımı.
Sustum, canım yandı, asırlarca konuşamadım.
Konuştum, dünya yerle yeksan oldu, umutlar kökünden kurudu...
Sende bende o yıkıntılar altında kaldık, hem de ayrı ayrı yerlerde...
Zifiriyim, içimde.
Bir ışığın unuttuğu gölgeyim sanki benliğimde.
Sesi olmayan şarkılar gibi, yorgun.
Harfleri dökülen bir alfabe misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!