Suzan suzi Şiiri - Sabri Polat

Hiç...
Bir şey demiyorum, Suzan suzi
Seni, Allah 'a havale ediyorum

Severken kendini sevmeyi
İyi başarırdın, kendini sevdirmeyi,
Marina da yatları
Nişantaşı'nda katları
Görürdün...
Bir den değişirdi yüzün
Yüzsüz, Suzan suzi

Seni tanıyamaz, olurdum
Suzan gitmiş yerine
Bambaşka biri gelmiş, sanırdım
İyi bilirdin... başarırdın, Suzan suzi
Beni kandırmayı,
Arsız umarsız tavırlarını
Ardından geceleri
Sessiz sessiz ağlamaları mı
Duyar mıydın? Suzan suzi
Orhan Veli bile artık
Gözyaşı mı elleriyle
Silmiyor...
Ahmed Arif hasretinden prangaları
Yeniletti...
Sen, sana olan aşkımın
Değerini bilmedin
Ne istedinse birden fazlasını
Benden aldın
Ben senin kalbinin kapısını çalamadım
Kalbinin kapısını yüzüme kapattın
Yüzsüz Suzan suzi
Gözyaşımı dökerken yorgan altında
Yorganın altında çok üşüdüm
Ben seni çok sevdim
İstanbul yağmurunda
Köprü altlarında
Şimdi gel beni ara
Kendimi çoktan kaybettim
Seni kaybettim
Hiç...
Hiç, bir şey demiyorum
Seni, sevmeyi başaramadım
Seni, Allah'ın belası, seni
Sanki aramızda hiç...
Hiç bir şey
Yaşanmamış gibi tavırlarını
Anlayamadım
Sen sevmenin belden aşağı
Olduğunu mu sandın
Ben seni sevdim
Sen başkasını, Suzan suzi
Seni severken
Çocuk gibi oluyordum
Başkalarıyla olmanı
Hiç...
Hiç affetmiyorum
Ben seni Allah'a havale ediyorum
Suzan suzi