Gece gündüz
Köşe bucak aradığım
Her güneş doğuşunda
Yokluğunu sardığım
Kollarımda olmayan
Benim misin
İkimizli sesiz bir gece
Tüm geceler gibi
Gökyüzü çiçek açmiş
Soyunmuş yıldızlar gözlerime
Aşkı fısıldıyorum
Gecenin yalnız koynuna
Gözleri kumral sabahlara uyanan
Yaz geceleri
Haberin var mı bilmem
Bakışlarımda tükenen ay ışığıda
Hüzünlü bir yüzü büyüttüm bu gece
Ve rüyalarımda
Gecenin bir saatinde
Usumussem kar altinda
Sesizce aglamissam
Resmine bakipta
Gecmissem ayriligin
hancerinden
Sormussa gözlerim
Ruyalarimdan seni
Bir de uzgunse
Gökyuzunde bir yildiz
Demek ki seni
Cok özlemisim
Hadi cikta gel
Ve bir gün mutlaka
En güzel sevgiyi nakşedeceğiz
Güneşin aydınlattığı bu yeryüzüne..
Ne ağlayan çocuk sesleri
Boğacak kuş seslerini
Ne de annelerin
Yaşamın anlamını bilmeyen,
Güce tapanları gördükçe üzülüyorum.
Şimdi hüzün penceresinden
Yaşananlara bakıyorum
Dalgalı bir deniz yaşamın kıskacında.
12 Eylülleri gördük
seni sevdikçe
kesiyor yüreğim
keskin bir kılıcı ortasından
ne çok sevmeler
dökülüyor
zemheri yazlarıma
Yüzün hep aklımda
Berrak bir su gibi,
Ben sesini özlüyorum
En uzun geceye dönüşüyor
Kahrolası hüzün
Sen olmadan
-
Ahmet Koç
Tüm YorumlarSelamlar Suzan Hn.şiirlerinizi çok ama çok beğendim,sizi bundan böyle daha yakından takip edeceğim...esen kalın..