Suzan Çubuk Şiirleri - Şair Suzan Çubuk

Dün bir dosta döktüm içimi
Anlattım ona neler çektiğimi
Nasıl ayrı kaldığımı
Yıllarca ardından göz yaşı döktüğümü
Sevgiden bahsettim ona
Sevgiliye olan özlemden

Bana seni yazdıran yarım kalmışlığındır....Paylaş
Dün, 22:38
Bu gece yokluğunun dökümünü yapıyorum.

Aylar önce sensizliğe yazdığım şiiri okudum, bir de dün gece yazdığımı...

Önceleri salt bir serzenişti yokluğun. Sonra inceden sızmaya başladı kalp kapakçığının aralığından. Sen susuyordun, göç mevsimi geliyordu kırlangıçların, sen gülüyordun, kader temize çekiyordu sayfalarını bir bir. Parmaklarının çizgilerini ezbere biliyordum, kader çizgisi dedikleri şeyin keder çizgisine ne kadar kısa mesafede olduğunu gözlerinden okuyordum o sıralar. Yapraklar düşmesinler düşlerinden diye susuyordum.

Önceleri oyalanılabilir birşeydi yokluğun. Bir bulmaca çözüyordum, bir kaç mektup yazıyordum, bir kaç satır okuyordum, aklımı işgal ediyordum. Sonra zaman adını seninle değiştirdi. Seninle nefes alıyor, seninle yiyor, seninle yaşıyordum. Sen dokunuyordun, coşuyordu dalgalarım, filikaları üzerinden fırlatıp. Sen ellerini çekiyordun üzerimden, ıssız sahile dönüyordum, ırak gözlerinden...


Önceleri yerine yenilerini getirerek ertelenebiliyordu yokluğun. Onun saçında, bunun kaşında, diğerinin titrek telaşında olmasaydın, unutmuştum bile seni. Ha bir de kokun... Çocukların bayram yeri sevincini taşıran kokun...

Eski dost düşman olmaz demiştin
Hani nerde
Düşmandan beter olduk şimdide


Başın şıkısırsa gel demiştin

Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçleştiğinde,

Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını,

Dağlara dönmeli yüzünü insan.

Bir mektup aldım dün bir dosttan
Seni anlatmış bana uzun uzun
Her cümlede her kelimede sen
Gözlerim dolsu okurken birden
Neler çektiğini anlatmış
Nasıl harap olduğunu

Bir kuru gül kaldı
Senden geri
Kenarı yırtılmış

Bir resim
Sararmış bir