Suyun Yolculuğu Şiiri - Haydar Güner

Bir damlayla başlar her hikâye
Göğe bakarak düşer toprağa
Kimi zaman bir yaprağın ucunda
Kimi zaman bir çatının kırığında
Ama hep sessizdir,
ve hep diridir düşerken.

Bir kayanın sabrında büyür umut
Çatlaktan sızar, kırığa tutunur
Seyrek sözcükler gibi
Arar yerini
Gölgesinde yankılanacak bir anlam.

Küçük bir dere olur önce
Utanarak bakar göğe
Bir çocuğun ilk yürüyüşü gibi
Tutunur kıyılara
Çarpıp geri döner
Düşe kalka öğrenir akmayı
Kendine bir yön,
bir dil bulur zamanla.

Ağaçların fısıltısını taşır
Kurumuş dallara yeniden can taşır
Balıklar büyür gölgesinde
Çocuklar ayaklarını salar serinliğine
Ve her kıvrımında
başka bir düş uyanır.

Artık ne utangaç bir damladır
Ne de geri dönen bir çocuk
Bir halkın özlemi gibi
Bir annenin yüzündeki çizgi gibi
Bir mazlumun yüreği gibi
Akar da akar…
Ve sonunda
denize değil,
bir susmayan yüreğe varır.