Susuzluk Şiiri - Nergis Karadağ

Çatlamış bir toprağın sesidir içim,
Göğe uzanır ama dokunamaz düşlerim.
Bir damla beklerken kuruyan gece,
Rüzgârın avuçlarına sürülür özlemlerim.

Gölgesiz yolların ortasında kaldım,
Ay ışığı bile içimi serinletmez oldu.
Bir bardak umut aradım kendimde,
Camı kırık, suyu yok, sesi dolu.

Kuyuların dili yok, beni anlatamaz,
Kayanın taşlığında yankılanır adım.
Susuzluğum ne çöldendir ne yazdan;
Senin gitmiş olmandan, anladım.

Bir bulut geçse de üzerimden ağır,
Bir damla düşse de toprağıma nazlı
Bil ki her yağmur damlasına değer
Yüreğimin yıllardır çektiği susuzlu.