Hayatın kaynağı sudur.
Susuz toprak çöl olur.
Çöl; yanlızlığa mahkumdur.
Yalnızlık insan için hüsran olur.
Hayatımın suyu, varlığındır.
Varlığın olmayınca yalnızımdır.
Azap duymam yokluğundandır.
Hasretin beni yaşamdan uzaklaştırır.
Kurumuş toprağa, su vermelidir.
Yağmur diye, bulutlara seslenmelidir.
Bulutlar toprağı suya doyurmalıdır.
Suya doyan toprak yeşermelidir.
Bana su değil, seni gereklidir.
Senin hasretine son vermelidir.
Kavuşunca sımsıkı sarılmalıdır.
Sarılıp yeniden hayat bulmalıdır.
10.09.2002
Ömer KementKayıt Tarihi : 29.8.2005 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!