Dumanlı dağ gibi, dumanlı başım
Sılaya gitti o, canım sırdaşım
Gurbet türküleri, benim yoldaşım
Değmeyin yarama, kanıyorum ben
Susuz dağlar gibi, kavruldu özüm
Kaçtı ceylanlarım, görmedi gözüm
Kurudu vadiler, sarardı yüzüm
Değmeyin yarama, kanıyorum ben
Sönmüş volkanlarım, dönmüşüm küle
Susmuş rüzgarlarım, çağlamaz bile
Uçmuş bülbüllerim, küsmüşler güle
Değmeyin yarama, kanıyorum ben
Yıllar boyu vuslat, için delinen
Dağlar idi suçlu,diye bilinen
Sevgilerdir yüreklerden silinen
Değmeyin yarama, kanıyorum ben
Dağ dağa kavuşmaz, sen gel bu yana
Vadiler yol versin, acısın bana
Tuz basar yarama, dönerim sana
Değmeyin yarama, kanıyorum ben.
Kayıt Tarihi : 16.1.2010 10:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
erhan azbent
TÜM YORUMLAR (2)