Susuz Çeşme Şiiri - Özden Şanlıtürk

Tozlu topraklı bir yol kenarında,
Bükmüş boynunu susuz bir çeşme,
Kurutmuşlar kaynağını,
Ufacık bir bahçe için.

Bağrı yanık yolculara,
Kana kana içenlere,
Çekinmeden verirmiş,
O buz gibi suyunu.

Yaranamamış bir türlü,
Görünememiş sevimli,
Dost denilen insanlara.

Yüzüne bakmaz,
Gelmez olmuşlar,
Susuz çeşmenin yanına.

Yağmur yağdığı günlerde,
Kuşlar uğrarmış ara sıra,
Yalağından içmek için.

Bak işte geldi birisi,
Elinde bir anahtar,
Musluğunu söküyor,
Götürüp satmak için..