Susuz Ateş Şiiri - Bay Melun

Bir başıma. Bir vaadedilmemiş topraklarda. Bir vaatler zincirini düşünürken yazdım bu satırı.

Sabahlarım gerçekten karanlık. Ya da gördüğüm aydınlıklara inanmıyor yüreğim. Oysa o kadar çok yalan dinlemişti ki. Hepsi taze ya da hepsi sudan yeni çıkmış gibiydi. Öyle zor tutunuyorlardı hayata. Yine de bir şekilde var oldum diyorlardı yolun sonunda. Ama yolun sonu neresi bilmiyorlardı.

Balıklar da yaşar mıydı? Ya da onlarınkine yaşamak denir miydi? Keşke bizim de tek derdimiz yüzmek olsaydı. Suda olsaydık da, ateşlerde yanmanın ne demek olduğunu bilmeseydik. Ya da hiç duymasaydık o besteyi.

En son ne zaman duydum bir merminin sesini? Şu an hala duyan milyonlar vardır. Onlardan önceki milyarlarcası gibi. Hepsinin yüreğine değen mermiler değiyor yüreğime. Ve vaadedilmemiş bir toprakta bir vaat beklerken buluyorum yine kendimi. Ümitli ama çaresiz.

Nasılını biliyorum ama dayanır mı bilmiyorum. Elbet her fani gibi onun da eceli gelir. Kiminin geç, kiminin erken. Sadece biraz yaşlandım. Gözlerim daha zor görüyor. Ben de kafamı başka yere çeviriyorum.

Yine balıklara bakıyorum. Tek dertleri yüzmek.