Susuyorum Çaresiz.. Şiiri - Osman Atasoy

Karanlık çöktü yine penceremin ardına..
Kagıt kalemin çıkmazında boguluyor heceler birer birer..
Mürekkebe susamıs tüm sayfalar,
Kalemim susuyor; satırlara inatla..
Ufuklara duyurabilmek varken kelimeleri..
Bogazımda dügümlenen her kelimeye;
Zihnimde sıralanan tüm cümlelere inatla;
Anlamsız bir suskunluga büründü bedenim..
Nedenini anlatamadıgım bir suskunluga..
Anlam veremezsin ya hani; Karanlıgın suretine..
Bakarsın; karsındadır tüm gecenin siyahı..
Lakin; Anlam veremezsin bulanık bir karaya..
iste aynen öyle..
Nedensizce susuyorum..;
Yıldızlara bakıyorum sessizce..
içimdeki sessiz çıglıklarla haykıyorum yıldızlara..
Sonra; Siyaha bulanıyor düsüncelerim..
Bir kez daha susuyorum Anlamsız karanlıga..
Anlatacak bunca keder,
Söylenecek onca kelime varken;
Susuyorum çaresiz..
Elden birsey gelmez artık;
Konusanlara inatla;
Susuyorum çaresiz..