Susuyorum Şiiri - Selim Akgün

Belki lal olmuş dilim
Belki susuyorum...
Bilmezsin sen;
Yokluğunun çöllerinde yine varlığına susuyorum

Yüzüm gözüm kum taneleri,
Kulaklarım sağır.
Kurumuş ve kurutulmuş bu şehir;
Yürüyorum,
Yüküm epeyce ağır...
Yokluğunda güneşin adı zifir;
Keyfimin kahyası kahır...

Susuzluğuma bir yudum su ya Rab!
Damağı kurudu yüreğimin,
Şafağı çürüdü gözlerimin.
Ver suyumu geri,bitsin artık bu azab...