Sustum Senin İçin Şiiri - Aygül Zade

Sevgimi bilemedin…
Oysa ne çok sustum senin için,
Her kelimem adını fısıldarken içimde,
Bir sen duymadın,
Bir sen görmedin gözümdeki senli cümleleri.

Ben seni sevmekten hiç yorulmadım,
Gecelerce uykusuz kaldım da şikâyet etmedim.
Sırf üzülme diye kendi içimde büyüttüm acıyı,
Sen bir tebessüm et diye
Kendimi eksiltmeyi marifet sandım.

Sevgimi bilemedin…
Çünkü sen, çabuk sevgilere alışmışsın,
Benimki zamana dokunurdu, sabırla, sessizlikle.
Bir bakışınla ömür yazacakken adımıza,
Sen gittin… başka ömürlerin peşine.

Bir gün bile sormadın:
“Bu kalp ne halde, ne taşıyor içinde?”
Ben sana her gelişinde yeniden inandım,
Her gidişinde yeniden yıkıldım,
Ama yine de sevdamdan bir tuğla eksiltmedim.

Sevgimi bilemedin…
Çünkü sen sevilmeyi değil,
Sevgiyi sahiplenmeyi sandın.
Ben sana özgürce sevdim,
Sen beni zincire vuramadığın için sevilmedin sandın.

Oysa ben ne şiirler yazdım içimden sana,
Adını kimseye söylemeden,
Yalnız kalbimde çağırarak,
Bir tek senin için çiçek açan baharlar topladım,
Sen sonbahar gibi geçip gittin üstümden.

Sevgimi bilemedin…
Ben susarken bile seni anlatıyordum,
Gözlerimle, halimle, vefamla.
Sen kalabalıklarda adımı unuturken,
Ben yalnızlıkta adını ezberliyordum yeniden.

Ben seni sevmeyi öğrendim,
Ama sen sevilmeyi hiç öğrenemedin.
Ve şimdi...
Geri dönsen bile değişen bir şey olmaz,
Çünkü sevgimi artık hak etmiyorsun.

Sevgimi bilemedin…
Ve işte en çok da bu acıtır insanı,
Sevdiği birinin,
Onu nasıl sevdiğini hiç anlayamaması.
Aygül Zade ✍🏻