Susmuşum Sevgili Şiiri - Yaşar Püllü

susmuşum sevgili
köküme susmuşum
paslı bir demir gibi
konuşamıyorsam
ve küsmüşse dil ağzıma
özlemindendir
özlemin memleketim kadar
işlenmiş bir örgüdür memleketim
ölümü tozlu bir yoldur
sevdaları yoldan uzak vurulur

yıldızlara inat
toprak damda adamlar
geceleri katliam
bağırlarında dağlar tutuşur
kadınlar karakışta başlar ağıtlarına
utansın diye bahar
benimse koynumda
gömülmeyi bekleyen bir ölü var
fırtınaya dirençli
yurtsuz bayraklarım var
şafaktan evvel doğar güneş damarlarımda
sen giderken
ben çoktan ekmiştim sevdamı saçlarına
sakın koparma

bak dağlar çağırıyor beni
ülkemin türküleri oturmuş boğazıma
söylesem vururlar
sen al götür sesimi
uyumadan
pencereyi kapatmayı unutma