Susmak Şiiri - Vildan Uyar

Susmak...
Susmak işte bütün mesele...
Susmak anlattığını,anlasada susar öylece...
Ama susmaya devam ederse,
Ebediyen susar,öylece...
Ne gözleri,ne de kalbi...
Nede dile gelen kelimeler...

_Sus...! Artık konuşma,sadece sus...
_Ama ben...
_Hayır...! Sus...
_Son bir defa bak,
o gözlerinle...
Ve sus.
Bu son tren... Gitmeliyim...
Artık dönüş biletim yok.
Seni, yine içime gömmüyorum...
Al bu defa sen al hepsini...
Bütün herşeyi ve acıyı...

'Tren yolcuları kalmasın' diye bir ses.

_Gitmeliyim...
İlk ve son defa öper..

_Bu buseyi de kaldır bir tozlu rafa...
Elveda.. Elveda eskiden içimde ki

Arkasından öylece baka kalır.
Donuk,grimsi gözlerle...
Güneş çoktan kaybolmuştur...
Ve el sallar... Kalbi de buruk...

_'Evet ama...'
'Seni ne kadar çok sevdiğimi söylemedim, sana..
Susmuştum ben başından beri...
Ve susuturdun şimdi beni...
Ebediyen...'

'Seni seviyorum... Seni seviyorum bir tanem.'
Beni susturdun ve makkum ettin sensizliğe...
Tıpkı benim sana yaptığım gibi...
Bu ceza ağır gelir bana.