Susmak Şiiri - Yücel Özkü

SUSMAK
Bazen susmak gönülden
En yüksek çığlık olur
Ben yıllardır susuyorum
Bağıra bağıra yetti gayri

İnsan en çok acılarlar büyür
İşte ben bunlarla büyüdüm
Hem de hiç istemeden
Kendim de şaştım kaldım

Yabancılaştım kendime bile
Dost bildiğim aynalar da dahil
Gözlerimdeki yorgunluğa
Baktığımda bu ben miyim

Hâlâ emin değilim
Bir sokak lambası gibi sönmeye
Yüz tutmuş içim üşüyor
Yanarken bile yanlızlığımı

Geçen yıllara mı
Sana mu sorayım
Bilemedim
İçimdeki alev bile üşürken.

Yücel ÖZKÜ
29.05.2025/08:31
İpekyolu/VAN