Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yaşamı yaydık ömür denen pencerenin önüne, hem de herkesin seyrine...
Kaç geceyi sabahladık gözlerimizden damlalarla o pencereden baktığımız yere?
Kaçıncı yıl bu zamanı yok saydığımız, boşu boşuna geçen zamanların ardından bakarak o iz takibinde olduğumuz pencereden içeri*
Kaç kez sayıkladık neden kelimesini, neden dediğimiz zamanın boşluğunda kaybolurken, kaç kez ağladığımız gece sonraları gözümüzü kapamadan geçen gece zamanlarında görmek istediğimiz rüyaları aradık zamanın koynundan.
Ne demeli şimdi...
Telef oldu gerçekten de, koca bir ömür, saatler, günler, güneşler...
Yolda kalan izler, yağmurundan çamurlar yapışıp kaldı ayağımızda...
Adım adım, öldük her birimiz sevda yolunda...
Ama...
Siz gibi, Değerli Üstat'lar bar söylememeli bunu...
Aşkın mukaddes toprağına gömsek de bizler yüreklerimizi...
Aklımız fikrimiz yine ve yeniden, aşk için aşk adına değil mi?
Yine döktürmüş, dökülmüşüz satır satır...
Yüreğinize sağlık... Ömrünüze bereket...
Can-ı gönülden tebriklerimle...
Nicelerine inşaAllah...
Her daim;
Sevgim, saygım ve fiddareyn saadetler duamla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta