Suskunlukla Konuşmak Şiiri - Nimet Öner

Suskunlukla Konuşmak
‎(Şiirin Masalı)
‎
‎Sustum…
‎Çünkü her kelime
‎bir başka veda gibi düştü içime.
‎Oysa ben konuşmayı en çok
‎senin gözlerinde öğrenmiştim,
‎ve en çok orada unuttum.
‎
‎Bir çığlık büyürken içimde,
‎dudaklarımda bir zambak kadar beyaz bir sessizlik
‎Bir an durur dünya,
‎ve ben o anda
‎bin kez geldim derim,
‎ama hiçbirinde varamam sana.
‎
‎Suskunlukla konuşuyorum artık,
‎çünkü kelimeler seni anlatmaya yetmiyor.
‎Ve çünkü bazı acılar
‎en çok sessizken kanıyor.
‎
‎Ben hep bekledim.
‎Bir sözcük, bir bakış, bir geri dönüş...
‎Ama öğrendim:
‎Şairin en büyük düşmanı,
‎anlaşılmamış bir suskunluktur.
‎
‎Şimdi her gece,
‎bir gölgenin arkasından
‎şiir bırakıyorum kapına…
‎Okursan bil ki,
‎bu şiir değil sadece
‎bu, senin yokluğuna sarılmış bir şairin
‎kendiyle konuşmasıdır.
‎
‎
‎Azra Nimet Öner
‎