Suskunluk Şiiri - Hatice Güzen

Bir kelime düştü geceye,
duymamış gibi yaptın.
Ben her harfini avucumda evirirken,
sen sessizliğin ardına gizlendin.
Sorular havada asılı kaldı,
cevap vermedin mi, yoksa duymadın mı?

Şiirlerimde
kalbimi koydum her dizeye,
defalarca okudum,
"Yanlış mı anlar?" korkusuyla.
Oysa sen;
bir gülüş kadar uzaktın,
bir suskunluk kadar yakındın bana.

Küs müyüz, bilmem,
ama sitemim bile sevdayla yoğruldu.
Beklemek de bir işmiş demiş Pavese,
kelimelerimde seni bekledim.
Gözlerimin ucunda bir tebessüm,
cevabını aradı yazdıklarımın.

Anlamamazlıktan gelmek bile
yakıştı sana,
belki de en çok orada yakaladım seni,
görmedin sandın,
oysa ben her susuşunda
bir şiir daha okudum
ve bir şiir daha yazdım.