Ey kendi karanlığına mahkum şehir.
ben yürüdüm sokaklarında bütün kasırgalarımla
Kar yağarken
Bana ram oldu düşler ülkesinden kaçan hayaller
Direndim, esrimedim şarkılarından
Kanıma bulaşmadı ağulu akşamların
Ritmik intiharlar süsledi ağaçlarını gece yarılarında
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta