Sen sustun ben sustum
Susuyorduk suskunlardık
Belki konuşacak çok şey vardı
Hayatta çekilen acılara dair
Ama susarak konuşurduk biz çok şeyi
Acı doluydu bizim çocukluğumuz
Susarak ağlardık biz geceleri
Benim hiç bisikletim olmadı
Susarak istedim ondandır belki
Şimdi elimde susarak özlemek kaldı
Çile doluydu bizim gençliğimiz
Susarak dayak yerdik biz hayattan
Ben hiç evlenmedim
Susarak konuşan çıkmadı karşıma
Susarak istedim ondandır belki
Şimdi elimde beklemek kaldı
Susuz suskun bir şekilde
Sen sustun sana kaldı aşka sürgün
Ben sustum bana kaldı aşktan vurgun
İkimizde dargın ikimizde yorgun
İkimizde kırgın ikimizde suskun
Sustun, sustum, suskunlar....
Tuğrul ÖZDEMİR
GGGG
08.04.2012 Saat:02.02
Kayıt Tarihi : 8.4.2012 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Susarak yaşayanlara yazmış olduğum bir şiir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!