Suskun Yüreğim Şiiri - Özgür Mutlu

Sus kimseler duymasın,
Yokluğunu duymasın.
Işığın söndüğünü,
Kaybolan yılların pişmanlığını.

Bir hançer misali saplı sinemde,
Geceler şahit, bitmez elemimde.
Ne kuşlar öter, ne çiçekler açar,
Sensiz bu diyar, ruhumu hep yakar.

Gölgen düşerken ayaz sabahlara,
Suskun çığlıklar boğar dört yanı.
Bir tütün dumanı misali dağılır,
Adın her an içimde, bir yara kalır.

Ne yana dönsem sensizlik kuşatır,
Viranelerimde umutlar uyuklar.
Eski bir türkü, dilde hep yarım,
Bu dağlar duymaz, bu gurbet zalim.