Suskun Yıldızlar Şiiri - Bünyamin Kosmaz

Her yüzde seni bulmak, nasıl bir his bilirmisin?
Gölgelerde, düşlerde kaybolurum, anlayabilir misin?
Bir gülüşün düşer bazen aklıma, silik bir hayal misali,
Ellerim uzanır boşluğa, kaybolur, gözlerimden hali.

Zamanı geri alabilsem, almaz mıydım zannediyorsun?
Ama alsam da değişir mi ki, sen buna inanıyor musun?
Geçmişin duvarlarında yankılanır adın,
Ama bir kere kapanmışsa, açılmaz mi o kapın?

Ben içeride kaldım, sen dışarıda bir hayal,
Ne bir ses ulaşıyor, ne bir selam, ne bir masal.
Anlatsam anlar mıydın, hapsimi paylaşır mıydın?
Ya da duvarlar arasında benle birlikte yanar mıydın?

Aşk, sadece sevmek mi sanıyorsun?
Değil, bir sır, bir yüktür, kalbimde bir yankıdır,
Saygı, anlayış, suskunlukta bile bir sözdür,
Kırmamak için yutulan nice özdür.

Kolay değil, düşünmek, çok düşünmek gerek,
Bir söz yetmez bazen, bir ömür gerek.
Bir adım geri, bir adım ileri,
Ama hep yanında, hep bir nefes gibi.

Sence de geç mi kaldık, yoksa zaman mı bizi unuttu?
Geceye soruyorum ama yıldızlar bile sustu...