Suskun Sevdalar Şiiri - İbrahim Baykurt

Yüzünü görünce sevinçten, içimde güneşler doğar,
Salkım saçak bahar gülleri açar gönlümde
Nasıl ki, yağmura doyurunca toprağı bulutlar
İnan ki öylesi doyumsuz bir serinlik oluşur bende.

Seni göremezsem bir an çıldırırım deli olurum,
Haz alamam hiç dünyadan, öksüz gibi dururum
Bırak inadı, sınırlarımı zorlama, bir gün ölürüm
Sen benim alışkanlığımsın, mecburiyetsin bende.

Dünya yaratılalı, daha böyle derin bir aşk doğmadı
Mecnun, Garip, Keremler sevgilerinde yaya kaldı
Yaşasalardı eğer Aslı’da, Leyla’da, sana gıptayla bakardı
Sen daha değeri biçilemeyen eşsiz bir mücevhersin bende.

Yılların ne önemi var, varsın tir tir titresin ellerimiz,
Gözlerimizde fer kalmasın isterse, tutmasın dizlerimiz,
Üzülme sakın, söylemese de dilimiz biz işaretleşiriz,
Sen, hiç durmadan efil efil esen kavak yelisin bende.

Yüzün hep böyle gülümsesin, mutluluk olsun bana,
Her zaman yanımda kal, ne olur bırakma beni darda
Ecel erken gelirde ola ki, koyarsam seni yarı yolda,
Sözünde durmadı deme, son kalan sen olacaksın gözlerimde.