Suskun kalpler Şiiri - Dağlar Özügüç

Bir varmışım bir yokmuşum
Bu imkansız kara sevdaya
Dar-ı dünyada sanki yükmüşüm
Oturup saatlerce ağladığım
Bir gecede her şeyi silip süpürmüştüm
İmkanım olsa ben başarmazmıydım?
Kızma bana ben o yare vurulmuşum
O yağmurlu sonbahar akşamında
Gelmeyecek diye çok korkmuştum
Gitti bir daha da gelmedi
Artık onu unuturum sanmıştım
Bir papatya tanesi hatırlattı gözlerini
O bakışlar beni yıllara meftun etti
Şiirim suskun kalplerin çığlığı olmuştu
Yazarsam buluşmak mümkün olur sanmıştım
Eğer mümkünse kal diyemedim