Suskun Hatıralar Şiiri - Meftun Hasret

SUSKUN HATIRALAR

Gözlerimden düşen her damla, senin adını taşıyor,
Zamanın unutturmaya çalıştığı anılar, içimde çoğalıyor,
Bir gülüşünle aydınlanan o eski günler,
Şimdi karanlığın ortasında tek ışığım oluyor.

Bir yol ayrımında kaldık seninle,
Ben geriye dönemeyen taraf oldum,
Sen gittin ve ardında bıraktığın izler,
Yüreğimde kapanmaz yaralara dönüştü.

Kalabalıkların arasında adını arıyorum,
Her yüz sana benziyor, her bakış seni hatırlatıyor,
Ama hiçbirinde bulamıyorum o sıcaklığı,
Çünkü sen bir defa doğdun kalbime, tekrarı yok.

Rüzgârın uğultusunda sesini işitiyorum,
Geceyi dinlediğimde nefesini duyuyorum,
Sensizlik bir çöl gibi kavuruyor içimi,
Ve ben hep o serabın ardında seni arıyorum.

Kayıp bir zamanın içinde saklı kaldık,
Seninle yaşanan her an birer mühür oldu,
Şimdi her anı açtığımda gözlerim yanıyor,
Çünkü her mühür, ayrılığın ateşiyle doldu.

Hatırlıyor musun ilkbaharın o taze kokusunu?
Benim için artık hep hüzün taşır,
Çiçekler açsa da gönlüm solgun kalır,
Çünkü bahar bile sensiz eksik kalır.

Geceleri yıldızlara bakmaktan yoruldum,
Her birinde gözlerinin ışığını aradım,
Ama gökyüzü bile seni benden sakladı,
Ve ben yalnızlığımla sustum, kanadım.

Bir şiirin en kırık mısrası gibisin,
Ne söylesem eksik, ne yazsam yarım,
Kalemim sana dair cümlelerle dolup taşarken,
Kağıtlarım gözyaşlarımla ıslanır.

Biliyorum, dönmeyeceksin bir daha,
Ama ben yine de kapımı aralık bırakırım,
Çünkü umut, en derin yaraları bile besler,
Ve ben umutsuzluğu bile sensizlikten öğrenirim.

Adını fısıldadığımda bile içim titrer,
Çünkü her harfinde bir ömür gizlidir,
Seninle kurduğum hayaller, rüzgâra karışsa da,
Kalbimin en kuytusunda hâlâ nefes alır.

Yıllar geçse de solmadı sevdan,
Tam tersine kök saldı damarlarıma,
Şimdi ben, seninle büyüyen bir acıyım,
Ve senden kalan hatıralarla yaşayan bir yalnızlık.

Ömrüm boyunca taşıyacağım bu yükü,
Bir ceza değil, bir kutsal emanet gibi görüyorum,
Çünkü sen bana gelmesen bile,
Ben seni her zaman, yeniden seviyorum