Suskun Hatıra Şiiri - Hatice Güzen

Sana seslenmek,
göğe bakıp susmaktan farksızdı.
Her mevsim kabuğuna çekildi,
ben seni buldukça kaybettim.

Bütün çiçekler iz taşıdı senden:
bir gölge, bir fısıltı, suskun bir hatıra.
Ben sana gelmemekle sevdim,
sen gitmekle çoğaldın her yaprakta.

Şimdi hangi bahara varırsam,
gözlerin değil,
bir ağacın belleği çıktı karşıma
ve suskun hatıralardan bir yaprak düştü önüme.

Hatice GÜZEN