Suskun Bir Veda Şiiri - Kaan Rıza Gürsoy

Sensiz dalgaları seyrediyorum
Kalbime vuruyor herbiri sanki
Vefasız adını çoktan unuttum
Rüzgar kulağıma fısıldar belki

Ufukta bir vapur bana sitemkar
Ona inat eser hoyrat bir rüzgar
Tek sırdaşım boynu bükük martılar
Dalarım denize binbir düşünce

Güneş biraz daha yorgun batıyor
Geceye sevdalı kızıl ufuktan
Beklenen bir türlü gelmek bilmiyor
Son sayfa yırtılan dünkü umuttan

Şehir çoktan mavi hüzne büründü
Dağlarında başlı başına isyan
Umut ağacımdan son yaprak düştü
Bu kaçıncı güldür benimle solan

Şimdi deniz durgun saattler vurgun
Derinde sessiz bir çığlık gözlerin
Aşkın en saf hali işte bulduğun
Artık bir önemi kalmaz sözlerin

Masum bir tebessüm kalır dudakta
Böyle yaşanırdı senden uzakta
Kurtuluş yakındır belki şafakla
Sana seslenirim son bir umutla

Sen hep beklenendin unutsan bile
Bir an durulmadın hırçın fırtına
Boşuna değildi çekilen çile
Bu isyanda değil suskun bir veda
İsyan değil sana...suskun bir veda....