Öfkesinden kuduran bir iç denizdim.
Ritmini yitirirken Musanın asası.
Nuhun gemisinde yer bulamazdı,sımsıkı sararken esaret dalgası.
Hüznün bahçesinde bahtiyardı,kor ateşlerde yanan yürekler.
Kelimelerin zamansız gidişine inlerdi nağmeler.
Dar sokaklardı ürkek adımlarla arşınladığım.
Kurumuş dalllardan salkım saçak düşen yapraklardı,kaldırımların süsü.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
