Suskun Şiiri - Mesut Çiftci 2

Salınmaktayım,
Bir toz zerresi misali sonsuz evrenin içinde,
Öylesi bir ıssızlığın çölünü taşımaktayım ki
Yaralı ve yalnız yüreğimde.
Çaresizliğin başkentinde,
Bir meydanda unutulmuş bir heykelim,
Heykeltıraşıma küsmüşüm,
Hurdacılarda parça parça dönüşmüşüm.
Her bir parçamla vefasızlığı görmüşüm.
Alev alev yanarken bir anda sönmüşüm,
Söndürülmüşüm,
Öldürülmüşüm,
Faili meçhul bir dehlizin kuytuluklarında.

Bu bedene de mi ruh üflenmiş yoksa?
Bu ruha da mı bahşedilmiş var olmanın lütfu?
Ah bir de bahtın güneşi benim ömrüme doğsa,
Nasıl susturabilirim yüreğimdeki arsız güruhu?