Suskun Şiiri - Ahmet Coşkun

Suskun

Bana soruyorlar
pek konuşmuyorun sen abi
ben kalemle konuşuyorum
o beni anlar
o beni dinler
ben sizin kahrınızı nasıl çekeyim

ayaklarınız havada
diliniz kızgın ateş

avcı önünde bir ceyalnın sekişini
his edebilirmısınız
ya yetim bir çocugun gözyaşını
yoldan karşıya geçmeye çalışan bir yaşlıyı
hiç
oturup bir dilienciyle sohbet ettiniz mi
sanmam

ben başka bir alemde yaşıyorum
başka bir dünyam var
insanlar içinde insandan uzak

gökyüzünü seyer edidyorum denizle birleşene kadar
dağlara dalıyorum göklere varana kadar
gül bahçelerini geziyorum
kokudan bayılana kadar

siz bana bakmayın
takılın şen şakrak şatavatlı hayatlarınıza
bırakın dünyayı kendinizden bi haber
hepiniz bir gün bana uğrayacaksınsız ben orda olmayacam
zamanın içinde sizin olmadığınız yerde olacam

kimi halleşmeye gelir
kimi delleşmeye gelir
kimi külleşmeye gelir
kimi ölümsüzlüğe

Coşkûnî