Suskun Şiiri - Emre Gülüm

Geldi hançerle
Söyledi sözleri ciğerime
İncitti insanlık kitabımı
Yeşil ormanlar kurak şimdi
Gözleri kan çanağı
Biliyordu ağzında beni, dost bildiğim

Susmak sanattı
Bilen bir yürekse eğer
Fırtınalı gecelerde
Hakikat bu imiş der
Fışkırıyordu ağzından zehir
Sanki kan kusmaya gelmişti
Suskunum ben bilemez o
Hayatını içki masalarında arıyordu
Mevla yukardan ona bakıyordu

Suskun olmak her yiğidin harcı değil
Ama bir gün delinir dağlar
Sığmaz içime bunca gam, elem
Yırtar geçer göğü
Kelimeler seçer cümle kurarken
İrkilir her bir damla suda
Suskunun arkasında kıymetini bilmeyenler ağlar
Onun yalnızlığı beyaz tonunda

Telli turnalar yoktur bağlarında
Martı bile bakmaz gönül denizine
Kalem de keser ihaneti
Suskunun kalbi bir cevher
Ressam gelir beyaz bir sayfaya
Onun yadını, kurşununu çizer
O zalime bel bağlamaz
İnsanlık meyvesi susuz kalamaz

Sılada büyür bu suskun
Yılları çamur izleriyle geçer
En sevdiği satmıştır suskunu
Yaşı en olgun çağına erişmiş
Kıymetzadesi bile çamur atmıştı
Suskun ise adabı mahşer demiş
Ulu divan demiş ihanete

Bir taşa verirler adını
Suskun yine susar çünkü
Artık hayel alemine dalmıştır,ağlar
Gülüm iki cihanda yalnız kalmıştır, ağlar