Uzağa doğurdu beni bir kadın..
Yanağında kocaman bir ben.
Sonra sesler kayboldu.
Sağır bir şiire uyandı çocuklar.
Gözlerin birer dar ağacı dedi,
Her kırpışında boğulmam ondan.
Öyle uzun yolları sevmem...
Yanlızlık tutar.
Gün neye değerse, yangın...
Yangın kimi sobelerse kül.
Bir doğum lekesi, bazen insan...
Karanlığı silinmez.
İpekden , kumaşa sarmıştım Annemi!..
Yaralarıma örtülsün diye sakladım!...
Rengi atmasın diye ,
Güneşi eve almadım!.
Yaralarımda gezinen ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!