Sus Pus Hemhâl Kendine Şiiri - Özlem Çay

...
firaki uykulardan ağart beni,
ak pak beyazlar ensem de.
uysal bir dokunuş sızısı el
avuç avuç sayıklayan omzumda.
ay minaresinde tedirgin,
avlusunda beslenen düş kesikleri
ay minberinde taş sabrı,
gölgesinde yaralı kelime kıymıkları.
göğsümde ki yanıklardan ağart beni
ak pak acı ensemde..

ürpertiyor sessizlik,
ürkütücü bir sakinlik bu duyulan
sözsel değil,
düşsel bir ütopya beyni kemiren.
konuşmayı şerh tutan tanrılar gideli
lâl kuşlar büyüttük hep göğsümüz de
havva şiirsiz kaldı
uçmayı farz bildi insanoğlu kanatsız,
akıbet nedir,
yol, bu yoklukla nereye?
belli değil!
muazzam bir yaşam sancısının
kısır döngü yağmalaması,
muamma bu serpilen yeşil umutlar
uzat elini,
söndür dünyanın ışıklarını,
aydınlık
soluksuz bir kısrak nefesi değil artık...⚘
.....özlem/

haziran/on dört