Sürme Nem Şiiri - Ahmet Yazıcıoğlu

İçim daralıyor, dünya bana dar,
Nedenli, nedensiz gidenlerim var,
Aramızda engel, ipince bir zar,

Yüzüne, gözüne sürme nem kalsın,
Elinde mendili, Sürmene’m kalsın.

Artacaktı diye cepte akçeler,
Nasıl da değişti dilde lehçeler,
Döküldü yapraklar, soldu bahçeler,

Sürgünden, sürgüne sürme tam kalsın,
Değişim tırtılı, Sürmene’m kalsın.

Kenardan sırnaşır orda kart sipsim,
Kahvaltı, çay hazır orda dert tepsim,
Bekleşiyor şimdi orda dört mevsim,

İklimden, iklime sürme nam kalsın,
Kar ile örtülü, Sürmene’m kalsın.

Fırtına yüreğim esip, esip te,
Sehpalar aşkımı asıp, asıp ta,
Vazgeçip her şeyden küsüp, küsüp te,

İlişip gönlüme, deme gam kalsın,
Geceler kandili, Sürmene’m kalsın.