Sürgünüm Evet Şiiri - Burhan Güler

Sürgünüm Evet

Sürgünüm,
bir pasaport değil bu,
bir halkın kalbinden düşmek gibi.
Yalnız değilim,
çünkü yalnızlık da bir halktır bazen.

Bir tren geçti içimden,
camında senin gözlerin vardı.
Bir şehir sustu ardından,
ben konuştum,
şiirle,
özlemle,
biraz da öfkeyle.

Yürüdüm,
ayaklarım değil,
inancım taşıdı beni.
Her adımda bir çocuk doğdu,
bir kadın güldü,
bir işçi direndi.

Acı,
bir ekmek gibi bölündü soframda.
Ama umut,
bir zeytin dalı gibi uzandı ellerime.
Ve ben,
bir sevda gibi tuttum onu,
sıkı sıkı.

Sürgünüm, evet.
Ama sevdayla.
Ve sevda,
bir gün döner mutlaka
bir halkın yüreğine.

Burhan GÜLER